Live or die?
Kadalasang bukambibig ng karamihan sa atin ang kagustuhang mamatay kapag dumadanas ang isang tao ng matinding kalungkutan at depresyon sa buhay dala ng pagkawala ng isang minamahal sa buhay, matinding kahirapan, kabiguan sa pag-ibig kawalan ng pera, pagkabangag sa droga at kung minsan dahil lamang sa simpleng selos. Bukambibig lang ba ito o talagang may halong seryosong intensyon.
Sa panahon ngayon, mahirap na ang magsabing:
"Gusto ko ng magpakamatay!"
dahil pwedeng pwede mo ng gawin ito at kung gusto mo pa ay meron ka pang instruction kung papano gawin na para ka ring manganganak, although di ko pa naranasan ang manganak, normal ba o painless.
Isa sa mga dahilan ng pagtaas ng antas ng pagkamatay lalo na dito sa Europa ang pagpapatiwakal o suicide. Ayon kay Aling Wiki, ito ay ang pagkitil ng sariling buhay ng isang tao na maaring dulot ng maraming bagay tulad ng depresyon, kahihiyan o anumang di kanais nais sa buhay ng isang tao. At dito nga sa Europa ay mabilis ang pagtaas ng bilang dito na kadalang ginagawa ng mga kabataan mula 15 pataas. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng kaunlaran ng sibilisasyon sa kabihasnang ito, mayroon pa rin ganitong mga pangyayari at mga kabataan pa ang gumagawa. Ito ba ay trip - trip lang o sadyang mayroong malalim na dahilan.
Naalala ko, laman ng mga pahayagan noong mga nakaraang buwan ang ganitong uri ng insidente na nangyari sa UK. Sa murang edad nila, di ko maiwasang magtanong.
"Bakit?"
Sagana naman sila sa lahat. Pwede naman silang magkaroon ng kung anuman ang gugustuhin nila. Pwede naman silang magdrugs ng lantaran. Hindi naman bawal ang makipagtalik sa kanila basta alam mo kung papano kontrolin. Hindi naman sila nagrereklamo ng hirap sa buhay. May kulang pa ba sa buhay nila?
Sa panahon ngayon, mahirap na ang magsabing:
"Gusto ko ng magpakamatay!"
dahil pwedeng pwede mo ng gawin ito at kung gusto mo pa ay meron ka pang instruction kung papano gawin na para ka ring manganganak, although di ko pa naranasan ang manganak, normal ba o painless.
Isa sa mga dahilan ng pagtaas ng antas ng pagkamatay lalo na dito sa Europa ang pagpapatiwakal o suicide. Ayon kay Aling Wiki, ito ay ang pagkitil ng sariling buhay ng isang tao na maaring dulot ng maraming bagay tulad ng depresyon, kahihiyan o anumang di kanais nais sa buhay ng isang tao. At dito nga sa Europa ay mabilis ang pagtaas ng bilang dito na kadalang ginagawa ng mga kabataan mula 15 pataas. Nakakalungkot isipin na sa kabila ng kaunlaran ng sibilisasyon sa kabihasnang ito, mayroon pa rin ganitong mga pangyayari at mga kabataan pa ang gumagawa. Ito ba ay trip - trip lang o sadyang mayroong malalim na dahilan.
Naalala ko, laman ng mga pahayagan noong mga nakaraang buwan ang ganitong uri ng insidente na nangyari sa UK. Sa murang edad nila, di ko maiwasang magtanong.
"Bakit?"
Sagana naman sila sa lahat. Pwede naman silang magkaroon ng kung anuman ang gugustuhin nila. Pwede naman silang magdrugs ng lantaran. Hindi naman bawal ang makipagtalik sa kanila basta alam mo kung papano kontrolin. Hindi naman sila nagrereklamo ng hirap sa buhay. May kulang pa ba sa buhay nila?
Ang sabi ng karamihan ng may alam sa mga kasong ganito dito sa Geneva, dahil daw sa depresyon. Ayan ha. Nakakadepress tumira sa Europe. Pabor lang ito sa mga bata na wala pang alam sa mga gimikan at mga "tanders" na nagpipension. Pero pag nasa prime age ka, magliwaliw ka sa ibang lugar. Ganyan sila mag-isip.
Sa Pilipinas ay meron din naitala na mga kaso ng pagpapatiwakal at kadalasan kabataan din ang gumagawa mula 15 pataas. Ito ayon sa datus ng WHO, Geneva as of 1993 updated on 2004. Nakakaalarma at hindi rin dapat pinapawalang bahala. Ibig sabihin ba nito nakikiuso na rin ang mga kabataang Pinoy. Ano to i-pod? Di na ao magtataka na darating ang panahon kung kelan ordinaryong usapan na lang ang pagpapatiwakal. Yong tipong ganito:
"Busy ka ba? Pakilaslas mo naman tong pulso ko."
O di kaya:
"Manong, pabiling lubid. 'Yong matibay na pambigti."
O makikita mo na lang na nagtutusukan ng bar-b-q stick sa mata na parang naglalaro lang ng jackstone. Para bang walang kakwenta kwenta ang buhay sa kanila.
Ang daming nagsisikap para mabuhay. Nagtitiis ng hirap dahil umaasang giginhawa at nagpipilit bumangon mula sa pagkadapa para mabigyan at mapagtanto ang tunay na pakahulugan ng buhay sa kanila at kung ano ang layunin nila sa buhay. Bakit sinasayang ng iba ito? Matapang kang duwag. Alam mo na yon kung bakit.
Bakit ko naisip ang mga ito?
Sa pagsisimula kasi ng linggong ito, isang balita ang natanggap ko. Nagbigti daw ang asawa ng pinsan kong nasa HongKong. Nagulat ako at nakaramdam ng galit kahit dedo na ang asawa ng pinsan ko dahil sa 3 bata na iniwan niya. Di ko rin magets kung bakit nya nagawa yon at di ko rin kayang ipaliwanag pa kung ano ang naiisip nya nang mga sandaling iyon. Iniimagine ko na lang kung anong hitsura nya sa kabaong na may marka ng lubid sa leeg.
Sa lahat ng ito, isa lang ang tanging reaction ko sa ngayon.
Tsk..tsk..tsk..!
*salamat Manong Google sa photo
Sa Pilipinas ay meron din naitala na mga kaso ng pagpapatiwakal at kadalasan kabataan din ang gumagawa mula 15 pataas. Ito ayon sa datus ng WHO, Geneva as of 1993 updated on 2004. Nakakaalarma at hindi rin dapat pinapawalang bahala. Ibig sabihin ba nito nakikiuso na rin ang mga kabataang Pinoy. Ano to i-pod? Di na ao magtataka na darating ang panahon kung kelan ordinaryong usapan na lang ang pagpapatiwakal. Yong tipong ganito:
"Busy ka ba? Pakilaslas mo naman tong pulso ko."
O di kaya:
"Manong, pabiling lubid. 'Yong matibay na pambigti."
O makikita mo na lang na nagtutusukan ng bar-b-q stick sa mata na parang naglalaro lang ng jackstone. Para bang walang kakwenta kwenta ang buhay sa kanila.
Ang daming nagsisikap para mabuhay. Nagtitiis ng hirap dahil umaasang giginhawa at nagpipilit bumangon mula sa pagkadapa para mabigyan at mapagtanto ang tunay na pakahulugan ng buhay sa kanila at kung ano ang layunin nila sa buhay. Bakit sinasayang ng iba ito? Matapang kang duwag. Alam mo na yon kung bakit.
Bakit ko naisip ang mga ito?
Sa pagsisimula kasi ng linggong ito, isang balita ang natanggap ko. Nagbigti daw ang asawa ng pinsan kong nasa HongKong. Nagulat ako at nakaramdam ng galit kahit dedo na ang asawa ng pinsan ko dahil sa 3 bata na iniwan niya. Di ko rin magets kung bakit nya nagawa yon at di ko rin kayang ipaliwanag pa kung ano ang naiisip nya nang mga sandaling iyon. Iniimagine ko na lang kung anong hitsura nya sa kabaong na may marka ng lubid sa leeg.
Sa lahat ng ito, isa lang ang tanging reaction ko sa ngayon.
Tsk..tsk..tsk..!
*salamat Manong Google sa photo
Paunawa:
Ito ay bahagi pa rin ng pagsasaayos na nagaganap sa blog na ito.
lucas said...
hays...life is so good...natural na yung mga ganun pero it's not enough para magpatiwakal..hehe..pero minsan naisip ko din yan..haha
January 22, 2009 6:01 AM
Abou said...
gusto ko din maka hiligan yang suicide. kasi baka mag reincarnate akong mayaman.yun lang.
January 22, 2009 11:52 AM
ZsaZsa said...
natatawa ako sa comment ni abou. naisip ko tuloy ngayon, sana ako din ma reincarnate na mayaman. so sad naman, i send my deepest condolences to your cousin and the rest of your family. kawawa nga naman mga anak nya.
minsan kuya ponchong, may mga panahon talaga sa buhay na nanaisin mong magpakamatay. nangyari yan sakin, kamakailan lang. mga three months ago. pero salamat kay Lord dahil may control pa ko sa buhay at pagiisip ko. dahil naisip ko, problema lang yun, marami pa kong hindi nagagawa sa buhay bakit ako magpapakamatay dahil sa problema?chaka na ko magpa-pakamatay kapag guguho na ang mundo.
nami-miss ko mag-comment dito, nagbabasa naman talaga ako ng blog mo, sa bloglines nga lang, kaya di ako nakapag comment. ehehehe.bubuksan ko na rin blog ko. balang araw. mmwahugsz.
January 22, 2009 7:11 PM
January 22, 2009 7:11 PM
yin said...
minsan may mga dumadating sa buhay na mapapaisip ka ng ganyan, swerte kung maisip mong uminom ng kape o extra joss sa mga oras na yun at magising utak mo.. lakas ng loob.
January 23, 2009 8:05 AM
Nebz said...
we are born to be alive!yokong ipsycho-analyze ung mga suicides. pero lahat naman ng tao me suicidal tendency.kaya abou, kapag nag-reincarnate kang mayaman, remember me...ha...
4 comments:
minsan sa buhay ng tao e pumapasok talaga ang "suicidal tendencies".. Minsan di maiiwasan pero kailangan MAGISIP..
Nung mga panahong medyo nabubuang ako eh nagawa kong magisip nang mabuti at naisip ko na masyadong mababaw ang problema ko kumpara sa problema ng ibang tao..
Naisip ko rin na masyadong maganda ang buhay para iwan ito dahil sa isang lame reason.. hehehe..
Thank you, that was just an awesome post!!!
Thank you, that was just an awesome post!!!
Thanks for sharing that. It was fun reading it. :-)
Post a Comment