Anlupit! Dahil Araw ng Kalayaan ng Pilipinas ngayon at hindi ko ito ramdam dito, naisip ko lang na antagal ko na palang hindi naririnig ang pambansang awit na "Lupang Hinirang." Sana saulado ko pa ang liriko. Nakakalungkot isipin na almost 110 taon na ng ideklara ang kalayaan nating mga Pilipino sa kamay ng mga mayayabang at maangas na mga Espanyol (meron namang hindi) pero parang nakagapos pa din tayo. Parang 'yong pakiramdam ng mga Swiso dahil dalawang ulit na pagkatalo sa Eurofoot -- una sa Czech Republic at sa Turkey kagabi, at sa nakakatawang pagkatalo ng world no. 1 tennis player na si Roger Federer laban sa Espanyol na si Rafael Nadal noong Linggo.
Oo, malaya nga tayong nakakagalaw pero nakagapos ang ating pagkapilipino sa kahirapan. Problema na daang taon na rin nating dinanas.
I would like to post this email forwarded to us by Rose Goyena, a Pinay friend working in th UNCTAD, and I think this one is very timely as we are commemorating again our independence day.
And I qoute:
Dear Friends,
Here is a good article sent by Dr. Arsenio Martin of Fort Arthur , Texas ..Enjoy reading.
THE DIFFERENCE
The difference between the poor countries and the rich ones is not the age of the country:
This can be shown by countries like India & Egypt , that are more than 2000 years old, but are poor.
On the other hand, Canada , Australia & New Zealand , that 150 years ago were inexpressive, today are developed countries, and are rich.
The difference between poor & rich countries does not reside in the available natural resources.
Japan has a limited territory, 80% mountainous, inadequate for agriculture & cattle raising, but it is the second world economy. The country is like an immense floating factory, importing raw materials from the whole world and exporting manufactured products.
Another example is Switzerland, which does not plant cocoa but has the best chocolate in the world. In its little territory they raise animals and plant the soil during 4 months per year. Not enough, they produce dairy products of the best quality! It is a small country that transmits an image of security, order & labor, which made it the world's strongest, safest place.
Executives from rich countries who communicate with their counterparts in poor countries show that there is no significant intellectual difference.
Race or skin color are also not important: immigrants labeled lazy in their countries of origin are the productive power in rich European countries.
What is the difference then?
The difference is the attitude of the people, framed along the years by the education & the culture & flawed tradition.
On analyzing the behavior of the people in rich & developed countries, we find that the great majority follow the following principles in their lives:
1. Ethics, as a basic principle.
2. Integrity.
3. Responsibility.
4. Respect to the laws & rules.
5. Respect to the rights of other citizens.
6. Work loving.
7. Strive for savings & investment.
8. Will of super action.
9. Punctuality.
10. and of course...Discipline
In poor countries, only a minority follow these basic principles in their daily life.
The Philippines is not poor because we lack natural resources or because nature was cruel to us. In fact, we are supposedly rich in natural resources.
We are poor because we lack the correct attitude. We lack the will to comply with and teach these functional principles of rich & developed societies.
If you do not forward this message nothing will happen to you.
Your pet will not die, you will not be fired, you will not have bad luck for seven years, and also, you will not get sick or go hungry.
But those may happen because of your lack of discipline & laziness , your love for intrigue and politics, your indifference to saving for the future, your stubborn attitude.
If you love your country, let this message circulate so that many Filipinos could reflect about this, & CHANGE, ACT!
**End**
In some points, I agree with Dr. Martin. Malaking problema talaga sa ating mga Pilipino ang ating kakulangan natin sa disiplina. Kaya kahit sino pa o anupamang klaseng gobyerno meron tayo kung ang problema ay ang asal mismo natin, mananatili pa din tayong lugmok sa kahirapan.
Marahil siguro ay dahil sa diversified culture nating mga Pilipimo considering na pulu-pulo ang bansa natin, bawat rehiyon may kanya-kanyang kaugalian, pero sana para sa pagsulong at ikauunlad ng Pilipinas magkaisa sana tayo. Kung papano, di ko rin alam. (LoL) Basta magkaisa tayo, tama na ang sobrang pamumulitika, sisihan, turuan kung sino ang may kasalanan. Huwag nating hayaan na patuloy tayong pagtawanan at kutyain ng ibang lahi dahil lamang sa simpleng pagka-Pilipino natin. May magagawa pa naman siguro tayo.
Pilipino lamang ang magmamamahal sa Pilipinas.
8 comments:
hay, kahit ganto sa Pilipinas,
mahal ko pa rin ang ating bansa.
kasi kung titingnan natin ang isang problema tulad ng kahirapan, masisisi natin to sa edukasyon at sa palpak na edukasyon ituturo natin to sa corruption. sanga sanga nga ika nila.
pero kung may mangilan ngilang tao na nagsisimula ng pagbabago. sana mahawa ang ibang pinoy.
ingats ka jan kuya=]
korak! mahirap ang pinas dahil a attitude ng mga pinoy...
problema naman kasi sa pinoy lahat ng palpak isisisi sa iba (sa gubyerno, sa simbahan etc)pero hinde muna ayusin ang sarile. pre, may tag nga pala ko sayo
ced -- nagkasanga sanga na nga ang problema pero iisa lang ang ugat -- attitude natin.
pero tulad mo kahit ganito ang pinas, hinahanap hanap ko pa din ang buhay sa atin.
FB -- kanunal..hehe..saka ko na ibabandera ang ebidensya kung ganap na akong pornstar.
attitude ng pinoy ha, -- parang ibig sabihin attitude mo din?
WB!
madbong -- agree ako sa sinabi mo. ewan ko ba kung bakit ganon mentality ng karamihan sa atin. sinasabing maabilidad naman tayo.
salamat. try ko gawin tag as soon as possible.
Happy Father's Day!
nakikiraan po sa inyong blog. hindi ko po makita kung bakit intoxicated thoughts ang title ng blog ninyo eh napakalinaw po ninyong mag-isip at may halo pang pang-aaliw.
isa po akong seminarista na madalas nag-pastoral exposure sa lugar ng mga mararalitang lungsod. madalas na ang pagkakakilala natin sa karukhaan sa bansa ay ayon sa mga naitala sa statistics. ngunit sa sarili kong karanasan, malalim na ang pagkakaugat ng kahirapan sa ating bansa. hindi natin maisisisi sa iisang dahilan lamang. ang tanging sagot? makisangkot, makialam, umaksyon. nakakapagtaka na maraming concerned sa mahihirap pero sa loob ng bawat iskwater na napapasukan ko, bibihira tumutulong sa akin para sa magtatag ng livelihood projects, awareness programs, etc. ang mahihirap din lang ang tumutulong sa kapwa niya mahirap.
utoy -- ewan ko kung sasang-ayon ka pero sa panahon ngayon, (opinyon ko lang 'to) mahirap na din kasi ang magtiwala kaya merong pang-agam-agam sa ilan sa ating mga kababayan kung aspeto ng tulong lalo pinansyal ang pag-uusapan. lalo na syempre sa lungsod dahil nga naglipana ang mga mandurugas at mga manloloko.
opinyon ko lang 'to ha.
salamat sa pagdaan at pag-iwan ng komento.
Post a Comment