an affair worth REMEMBERING

Hindi ko alam kung paano sisimulan ang entry kong ito. Hindi dahil parang yelong puro latak ang utak. Gasgas at parang komiks na klasik man itong linya na ito para ba sabihin ng mga nagbabasa kung ikaw ay manunulat at tagapakinig kung ikaw ay tagapagsalita, na excuse kung ikaw man ay magkamali. Hindi ako nagpapaka-klasik para kaawaan.

Hindi ko trip ngayon ang gumawa ng entry pero sige na nga. Hehe..kahit na konti lang ang nagbabasa. Pampataba ng puson err..puso ko iyon. Maraming salamat. Espesyal pala kasi ang araw na ito sa amin ni misis ko. Nakalimutan ko. Hindi ako oversex oy! Ito pala ang petsa kung kelan nagsimula ang lahat.

Today, four years ago, ang petsa kung kelan ako sinagot ni Ningning. Oo, ibabandera ko na namn lovelife ko dito. Korni man na parang Boy Bawang pero nangyayari. Korni pag-usapan ang love pero ito rin ang usapin kung saan lahat nakakarelate. Aber!...sino ang may matulis na nguso d'yan ang aangal? Anyway, nais ko alalahanin kung paano ang mga pangyayari exactly four years ago. Sarap....!

Nagtatrabaho ako dati sa isang pribadong kompanya na nagtitinda ng mga eyewears sa Pilipinas. Malaki ang sakop ko kaya naman kahit saang shop ako magpunta e kilala ako. Feeling...! At dahil nagpapakaamo ako sa superior ko madali kong nauto na kabitan ng internet ang computer kesyo mas madali maghanap ng data kapag meron akong internet connection. Syempre kunyari lang 'yon. Hehe..! Pero sa totoo lang masipag ako na empleyado kaya 'yon ang reward ko that time.

Araw 'yon ng Huwebes at katapusan na linggo ng buwan. Patayan sa paggawa ng reports. Kaya umaga pa lang e, kinokondisyon ko na ang sarili ko bago pa man ako umapak sa lobby ng Landsdale na abutin pa ako ng susunod na linggo para masubmit lahat ng benta. Ganyan ako katamad. LOL..Walang deadline kasi the line is always dead. Kapa dumating ako sa opisina ugali ko munang magtimpla ng kape at kung medyo makapal pa ang mukha e gagawa ng pansit kanton saka magsimulang magtrabaho. Tambak ang mga papel sa harap ko. Puro faxed reports ang nasa desk ko. Sosyal..nakadesk! Sambat pindot ng power ng computer ko. At dahil vintage na ang unit ko at naka Windows 98 plus may kung anu-anong naka-install, aabutin ng mga 14 years bago magbalik sa katinuan ang PC ko. Patagong nagcheck ng hotmail. Pakiramdam ko kasi magkakalagnat ako kapag 'di ko nacheck email ko first thing in the morning. Kaya sakripisyo ko muna ang effeciency ko. Syempre matagal magload. Parang stone age. Nang makita ko na kulay black ang inbox ko, sabay bukas bahala na kung may makasilip. Galing Swiss, amoy tsokolate pa. Akala ko isang ordinaryong email lang ni Ningning. 'Yong tipong nagkukwento ng kung anu-ano na gustong gusto ko naman basahin. Pero it was something special. Espesyal kasi sinasagot na n'ya ako. Tinatanggap na nya ang pag-ibig ko. Naluha ako syempre alangan naman ako umatungal. Napapangiti na hindi nila alam ang dahilan. Para akong hinihipan ng hangin sa bilis kong natapos ang trabaho ko. Kahit stress, 'di ako napikon. Pero maghapon na naandon ang ngiti sa labi ko. Ngiting aso! Pang-asar!

Parang kelan lang, nagliligawan pa lang kami. Oo, para sa iba isa itong boring na love story pero ang sa amin e nauwi sa magandang wakas. Mahirap magmaintain ng isang pagmamahalan na nasa magkabilang mundo, na kapag araw e gabi sa isa, pero kahit mahirap basta tunay kang nagmamahal, lahat nagiging madali.

'Di man natin naicelebrate ng
merong champagne o red wine ang araw na ito, tama na sa akin ang ikaw ay naging
akin.

Happy Anniversary, Ning.

Mahal na mahal kita.

Mainggit na ang mainggit at magtaasan na ang kilay ng mga badtrip pero mamatay man kayo sa inggit at sana 'di na bumaba ang kilay ninyo -- ang alam ko masaya ako.