Taong bahay.
Ganito ako ngayon. Maghapon na nag-alaga sa may sakit kong anak. Hindi kasi pwedeng dalhin sa "school" nya kasi nakakawa ang sakit na meron sya ngayon pero siguro sa mga makapal na ang balat e deadma na. Maliban syempre don, nagpart time ng house works as in ang normal na "taga" na kadalasan e nangyayari sa mga husbands kapag ang mga wives ang nagbabanat ng buto. Medyo sensitive nga pakiramdam ng anak ko kaya na-immune na rin ang tenga ko kapag trip nyang magvocalize para siguro gumaan ang pakiramdam. Hirap talaga kapag winter dito.
Maghapon na hindi lumabas. Maliban kasi sa walang trabaho at sa tuksong internet sa bahay, grrr....ang ginaw sa labas. Putcha! Ok lang na maginaw pero pag sinamahan ng hangin, ay naku, siguraduhin mong mga anim na patong ang damit mo, mga sampung kilo lahat ayos na yon.
Para di kami mabored dalawa ng anak ko, nagsalang ako ng animated film. Hmm..masubukan nga attention span ni Geodric. Mga 10 minutes ding ok sya pero pagkatapos non kelangan iba na naman gimik mo. Spoiled talaga. Hehe...
Limitado rin ang galaw ko kasi nga namamaga pa din ang paa ko. Pero kapag inabot ka talaga ng malas, tuloy tuloy na 'yon at talagang lubus lubusin na. Iniingat ingatan ko syempre na di masagi o mabangga sa kung saan ang parang binotox kong paa sa tambok pero kung kelan mo naman ginawa saka nangyayari ang pinakaayaw mo. Nanoon ng Baby Einstein si Bogoy (hehe..einstein yan, in various languages). Jijingle ako ng pak...bigla tumama ang paa ko sa pintuan. Xet..xet..di ako makasigaw sa sakit. Gusto kong magmura pero parental guidance dapat. Timing na timing nasa part ng "Mary had a little lamb" na kinakanta ang pinapanood si Bogoy. Biglang sigaw ng "Papa, sing. Papa, sing." Ako lang ang gusto nyang kumanta non la ng iba, pag may sumabay, eto sa yo, "No". Namimilipit pa din ako sa sakit. Bumabalik ang pakiramdam ko noong 'di sinasadyang mabangga ng isang pasahero sa dyip ang pigsa ko sa binti. Ang sarap tirisin. Kung may special power lang ako, ginawa ko na syang key chain. No choice. Kung hindi ko pagbibigyan si Bogoy, sigurado, magkuconcert yon. Kaya nakanta ko ang "Mary had a little lamb..." ng naiiyak. With matching laway lunok. Bilat sing....
Kaya mahirap din talaga maging tatay. Kamusta man kaya ang pagiging tatay ng tatay ko noong maliit pa kami. 'Di siguro kami masyado demanding kaya wala syang masyadong pressure. Ayon at naging anim kami.
Hus..pero masaya ako. Masayang masaya.
Ganito ako ngayon. Maghapon na nag-alaga sa may sakit kong anak. Hindi kasi pwedeng dalhin sa "school" nya kasi nakakawa ang sakit na meron sya ngayon pero siguro sa mga makapal na ang balat e deadma na. Maliban syempre don, nagpart time ng house works as in ang normal na "taga" na kadalasan e nangyayari sa mga husbands kapag ang mga wives ang nagbabanat ng buto. Medyo sensitive nga pakiramdam ng anak ko kaya na-immune na rin ang tenga ko kapag trip nyang magvocalize para siguro gumaan ang pakiramdam. Hirap talaga kapag winter dito.
Maghapon na hindi lumabas. Maliban kasi sa walang trabaho at sa tuksong internet sa bahay, grrr....ang ginaw sa labas. Putcha! Ok lang na maginaw pero pag sinamahan ng hangin, ay naku, siguraduhin mong mga anim na patong ang damit mo, mga sampung kilo lahat ayos na yon.
Para di kami mabored dalawa ng anak ko, nagsalang ako ng animated film. Hmm..masubukan nga attention span ni Geodric. Mga 10 minutes ding ok sya pero pagkatapos non kelangan iba na naman gimik mo. Spoiled talaga. Hehe...
Limitado rin ang galaw ko kasi nga namamaga pa din ang paa ko. Pero kapag inabot ka talaga ng malas, tuloy tuloy na 'yon at talagang lubus lubusin na. Iniingat ingatan ko syempre na di masagi o mabangga sa kung saan ang parang binotox kong paa sa tambok pero kung kelan mo naman ginawa saka nangyayari ang pinakaayaw mo. Nanoon ng Baby Einstein si Bogoy (hehe..einstein yan, in various languages). Jijingle ako ng pak...bigla tumama ang paa ko sa pintuan. Xet..xet..di ako makasigaw sa sakit. Gusto kong magmura pero parental guidance dapat. Timing na timing nasa part ng "Mary had a little lamb" na kinakanta ang pinapanood si Bogoy. Biglang sigaw ng "Papa, sing. Papa, sing." Ako lang ang gusto nyang kumanta non la ng iba, pag may sumabay, eto sa yo, "No". Namimilipit pa din ako sa sakit. Bumabalik ang pakiramdam ko noong 'di sinasadyang mabangga ng isang pasahero sa dyip ang pigsa ko sa binti. Ang sarap tirisin. Kung may special power lang ako, ginawa ko na syang key chain. No choice. Kung hindi ko pagbibigyan si Bogoy, sigurado, magkuconcert yon. Kaya nakanta ko ang "Mary had a little lamb..." ng naiiyak. With matching laway lunok. Bilat sing....
Kaya mahirap din talaga maging tatay. Kamusta man kaya ang pagiging tatay ng tatay ko noong maliit pa kami. 'Di siguro kami masyado demanding kaya wala syang masyadong pressure. Ayon at naging anim kami.
Hus..pero masaya ako. Masayang masaya.
No comments:
Post a Comment